bekleyen isterse beklesin... beklerler... lambalar kuruyor; gül, daha tohumdayken solmaktan býkmýþ; dallar, kusmuklu; bir vinç, gitgide aðýrlaþan, batan sokaktan kendini kaldýrmayý deniyordu... –býrakmýþ...
ey siyah kanser! bu kenti niye kuþattýn kuþlarla? daha beter- i mi var! aynalar artýk sýrsýz olarak da gösteriyor göstereni; belki bir akrebe týrmanan duvar; yýkýlan ölü sur sesleriyle dolan erguvan ve... len terani!..
dili zebani olan sen! þair, deccal, ya da neysen... artýk sus, yeter! görünsen de bir, kaybolsan da, ey orpheus, ne farkeder!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.