herþey kanser! bu sayrýlý ve çorak kentten pis, murdar hüzünler bile kurtar- amaz olduk... çok gördüler...
duygular yumrulmuþ, kalpte kirler var söz’ün kanserine geldik: katý sözcükler ve taþ gibi ele gelen þiirler- le donatýldý bu kent... yýkým, aþký; çöküþ, umudu imliyor þimdi; göðünse yavaþ yavaþ dökülüp ýssýz býraktýðý sfer katý... kaskatý...
artýk keder bile keder vermiyor; acý, acýyý unuttu; güneþle kandili ayýrdedemez olduk -kanserli saatler!.. sevinç, bulaþýcý bir sayrýlýk gibi tiksinç; kapýlar çürüyor durduklarý yerde, açmanýn anlamý yok, kapamanýn da... hiç... hiç...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.