nereus kýzlarý týpký toprak gibi, su gibi, güneþ gibi yaþarlar. Onlarda yazýn ýþýklarý etle deriye dönüþür’ Marqueite Yourcenar (Doðu Öyküleri’nden)
aþk! o yokedici melek!
dað süzülür, -ve rüzgâr, yüzümdür benim artýk
beklemek sararmýþ, özlemek kararmýþtýr. yolculuklar gümüþ e çürümüþ bir uçurum kokmaktadýrlar
gölgelemek, yeþermiþtir
nerde nereus kýzlarý? nerde kaldýlar? -gitmiþlerdir... bu kadar bozguncu ve siyah ve hep ayný güneþe hangi sevinç dayanýr? hangi dilek? zeytinler, dalgýn nar aðaçlarý küçük kýr tanrýlarý gibi daða týrmanýr yapraklar bedense bir örnek giyinmiþlerdir dað bozumu günleri henüz gelmemiþtir. ölmek, morarýr; dünyada-olmak büsbütün kararýr iþte þimdi tam bir yerden kalkýp bir yere gitmek solgun sümbül tadýndadýr
aþksa o yokedici melek nerededir? elimde ölüm de var, -ve dað, gövdemdir benim artýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.