Zaman iyice alçaldý... aþklar görünür oldular ve ’mazi kalbimde yara...’ o konak, yýkýk, harap, anýmsýyorum, bulutlar aðýr aðýr inerdi odalara...
beklerdim, aþklar birer türküydü! bir kýzak, sanki saplanmýþ kara; hiç bir þey kýmýldamaz, öyle dururdu, annemsi bir sessizlik çökmüþ duvara...
o konakta herkes, büyük aile, koþtururdu, yazlar sanki bir sara nöbeti gibi yaþanýr, bir çýrpýnýþtýr çocukluk, orada, boþ akþamlara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.