Sallanan beþikteydi seni özlemeli düþlerim ninnilerine karýþýrdý yazdýðým þiirlerim umudu ana sütü yapýp yapýp yokluðunu emzirmelerim senden habersizdi seni bütmelerim belki küçüktü seni sevmelerim sen büyüdükçe ben küçülürdüm
kimi zaman dumanýndan çýkardýn kýsa kalýrdýn sigaram sen dumana karýþýrdýn süzülürken boþluða halkalý dumandý hep senin beni düþünmelerin benim seni ciðerime çekmelerim dolan kültablasýna biriktirdiklerimdi seni çoðalttýklarým
bir de baharlarým vardý mayýsta açardý kiraz çiçeklerim çifli açardý hep sen küpe yapardýn ben kulaðýndan öperdim sen bilmezdin düþlerinden uçurtma yapardým yýrtmadan sen göðe yükselirken ben aþaðýdan sana bakardým uçurtmalarým nedense kiraz çiçeklerine takýlýrdý üzülmezdim seni sana kavuþturdum diye sevinirdim keyf ederdim üzülürdüm de seni az gökte gördüðüme
bir de kýþlarým vardý karlar gibi avuçlarýma yaðan sonrasý sonra ellerimde eriyen lapa lapa yaðardýn sen üstüme hep senden kardan kadýnlar yapar gizliden öperdim ben yine senin tanelerini birleþtiridim diye sevinirdim üzülmezdim hemde hiç..
ben toprak olurdum sen eriyen kar tanelerim kardan yaptýðým kadýným erirken sen düþlerin topraðýma karýþýr sevinirim sonrasý hep sen olursun sen kiraz çiçekleri köklerini besleyen toprak olmuþ bir ben bir ben büyütürüm ikili açan çiçeklerini biri sen biri ben kulaklarýný öperim hep gizlice seni öylesine içimde büyütürüm kiraz çiçeklerim içimde büyüttüklerim...