Eski Bir Düğünden Kalma Kırık Pencere

yolculuklarýmýn
cam kenarý,
daðýlgan
kýrýlgan
hayal kýrýklarýndan

köpüklü nehirlerin
soðuk,
ýsýrgan,
kirli eldivenlerine

atmaktaydým kendimi...

camlarý
durmadan
kesip kanatan
kýrýk bir pencereydim
oysa ki

bir gazete parçasýyla
üzeri
örtülmüþ
emanetine
sahip çýkamayan

tebeþirle
kenarlarýmdan
geçmekteydi
keder
bu sýrada

ölümler görmüþtüm
sakiler
omzuma dokunup
sözcüklere dokunmaya
cesaret
edememiþlerdi

güzel günler yaþadýðým
tek zaman dilimiydi
sarý saçlý
kýsa þortlu
çocukluðum

annemin
elinden tuttuðum
sýcak yaz tatilleri

ufukta
yeþil minareli
köy camisi

yitirilmiþti
çoktan hafýzamda

çekip gitmiþti
tüm sevdiklerimi
yanýna alýp

eski
bir düðünden kalma
aile fotoðrafýmýzdaki
gülümseyiþimizden
daha uzaklara

ÖDÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: