Gökkuşağı Siyah Beyazmış !

en çok acýttýðýn yeri mühürledim!
kimse giremiyor..

biraz ,
müze havasý var kalbimde
ziyaretler geçici,
bir bakýp çýkýyorlar...

uyku haplarý,
sanrýlar,
halüsinasyonlar,
alkolle parçalanmýþ düþler,düþlere sarýlmýþ þiþeler
cinnetime dekor oluyor her gece

bugün günlerden salý deðil mi?
hoþgeldiniz de,
tanýmýyorum ki seni!

sahi siz,
kimsiniz?

gerçeðin bittiði yer,
dudaklarýndý oysa....

cennetten bir dudak payý !

gidecektin,
ben bahsi kaybetmiþ
iyi olmaya söz verdiðim tüm sevdiklerime,
tonla para ödemiþtim!

her gidene el sallamaktan mý?
bilmiyorum ama
içim acýmýyor deðil hani!

otogar gibiyim......

ve anons!
üçüncü perondaki aþk,
gidiyor baþka bir kalbe....

beni hayat yormadý,
kaybettiklerimden baþým döndü!

kime dokunsam kayboluyor,
dört duvar arasý kimliksiz sancýlarýmýn
baþrolünü kimseye kaptýrmýyorum!

ýskalamaktan yorulan
aciz bedenime
tokat gibi çarpýyor..

göremiyorum renkleri...
kör oldum artýk;
kusura bakamýyorum!

meðer
gökkuþaðý siyah beyazmýþ !

ona rengini veren,
seninle ýslandýðýmýz yaðmurlarmýþ...

kal demiþtim sevgilim..
sadece gitme kal!
hoþça’kal deðil..


þimdi,
kapým çalýndýðýnda
koþarak gidiyorum açmaya ben hala..
bir ümit?


ayný hüsran her defasýnda,
ayný sahne!

yine kimse yok...

sokaktan geçen çocuklar
veya dilenciler
kapý ziline basýp kayboluyorlar...

bu benim kaderim...

herkes çalýyor da,

bir tek;
aþk kapýmý çalmýyor!

ÖDÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: