Abdülhamid

Asýrlara damganý vurmuþsun vuruyorsun,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.
Yüce halkýn gönlünde ne yüce duruyorsun,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.

Yedi düvel bir oldu, yurdunu yýkmak için,
Ayaðýna bir mavzer kurþunu sýkmak için,
Tabutuna çelikten çiviyi çakmak için,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.

“Hasta adam” diyerek, yalandýlar ha bire,
Yýllarca ardýn sýra dolandýlar ha bire,
Önündeki sofrana sulandýlar ha bire,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.

Sen ki, bozdun küffarýn, oyununu fendini,
Sýký durdun ayakta, ezdirmedin kendini,
Pes etmeden direndin, yýktýrmadýn bendini,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.

Kimileri adýna “Kýzýl sultan” dediler,
Kimileri ardýndan nice haltlar yediler,
En yakýnlarýn bile sana tat vermediler,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.

Uzakdoðu, Balkanlar, dört kýtada kolun var,
Endonezya, Malezya, Japonya’ya yolun var,
Sen boþa yaþamadýn, konacak bir dalýn var,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.

Kýymetini ne yazýk çok sonralar anladýk,
Anladýkta, eyvah ki dövünerek aðladýk,
Devasa bir devletin çenesini baðladýk,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.

Ülken tarumar oldu çakallar pençesinde,
Neslin kývranýp durur, vicdan iþkencesinde,
Öz kendini izliyor, zindan penceresinde,
Basiretin ne büyük, senin ey Abdülhamid.


25.11.2009 Kütahya


Sosyal Medyada Paylaşın: