Hayâldin sen aldýðým, nefeslerde bir soluk Bize çok mu uzaktý... görülmeyen mutluluk? Revamýydý hasretin? son deðilmiþ yolculuk, Dönsen bile anýlar, silik, renkleri soluk.
Sil baþtan deneyelim, sevmeyi gel yeniden, Belki sevebiliriz, yalansýz da gönülden, Umut yeþerecekse, günâhsýzca dibinden... Kalbim durmazsa tapar, sana yine derinden.
Masumca sevdim seni, suç muydu bunda ne var? Lâkin mevsim hâzandýr, bilirim deðil bahar, Aþk her yaþta yaþanýr, insan aþkýný arar, Taþýn kalbi yoksa da, O’nu da yosun sarar.
Ölümden bir gün çalýp, bunu yaþamak kârsa? Kaybolan bedenimi, ruhumu korku sarsa... Daðlar, taþlar set olup, yollarýma da dursa, Kaderde yoksa ecel, gelirim dünyam yansa.
7+7=14’lü hece ölçüsü... Sosyal Medyada Paylaşın:
Fedai Güven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.