þarabýn içinde yaþayan minnacýklar
bize hakikati sunarken
minnacýktan da minnacýk
nefes almak niye
bin þiir yazýp bir güle
bir gül alýp boðazlamak
bülbül olduðunu sanýp þakýmak
ölümle aþk bezemek niye
milyonca sen yürürken karþýmda
bir süvari kýlýklý eþkýya
senin her parçaný yerken
puf gibi Azrail’e iftira niye
tükürüðünde süt kokan sevdalar
binbir ölümlü kelime ressamýyken
aþk bezenmiþ gönüller(!)
aþký yazar niye
minnacýk ölüm
mini minnacýk gözlerde
yine minicik bir insan olarak
nefes almak niye