içim götürmüyor
ihanetin süngersi vurgularýný
mübalaða deðil
yaþamýn sürrealist gerçekliði
yok þimdi gitmek varda dönmeye korkuyorum
dönüþ gururu ezerse
ya ezbere geçerse kurulmuþ bir saat gibi
o zaman
ben benim cellatým olur gömülür öðlen ezanýyla
adetindir aslýnda baþucu mektuplarý
son namen iliðimi ipe çekmiþti
dedin ki
al eline yaðdan urganý öl
eðer can kalýrsa sýfýrdan baþla
çocuksu düþlerim sobelendi gümüþ sevgili
adýn misali soðuksun
zatureye bulaþtý aþk siyahi bir komada
ne olurdu
belli etmeseydin vedaný
her kapý çalýþýnda koþsaydým ümidin neþesiyle
avcum terlese
alným ak rengine kazýnsa
ama sen
kýsa ve öz seçtin nihavent selamý
hanem boþ
köpeðim bile aç alýþtý emrine bir kere
koynum öksüzlüðü oynuyor
yaðmurun ince buzu var sanki üstümde
sadece cemal süreyya ýsýtýyor yalnýz sesiyle
peki
uçurum kapancak mý? onu söyle
yalnýz
dilin jilet rolünü kuþanmasýn sakýn
kesikleri dikiþ tutmuyor
çünkü kadýným ruh bir baþka acýyor...
lamour
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.