Arafta Yüreğim

Hüznün gölgesindeki þehrin,olacaklarým,alacaklarým ve kaybettiklerimle koca on yedi yýl geçmiþti ömrümden,
Ömrümün her duraðýna bir umut çýðýrtkanlýðý bir de çaresizliðimin acýsýný býrakýp gelmiþtim.
Bu gece ayýn saklandýðý yerde yýldýzlarý gördüm.
Ne kadar da insanlara benzediklerine
uzak ve duruþlarýna bir kez daha þahit oldum.
Öyle birbirine yakýn,
öylesine de uzak.
Iliklerime kadar sevgisini duyduðum insanlarý özler olmuþum da kaderm kapatmis kapýlarýmý.
Ne zaman seni hatýrlasam baba;
ya gözlerimden kayan tuzlu gözyaþým olursun
ya da yüreðimi parçalayan acý.
Bazen de buruk bir yutkunma.
Þimdi þu satýrlarý yazarken geriliyor yüreðimin tüm telleri.
Zamanýn neresinde dursam
Çare yok geçmiþin kumsalýna eriþmeye.
Sahi nerden geçmiþti yolum
Þimdi nereye.?
Uzatsan ellerini O çocuksu hallerime.
Býrakmasan hiç.
Yolumun hüznüme deðen kaderine.Þimdi Içimde olan tüm senlere baktýkça,
Yüreðim bir güvercin kanadý oluyor.Çýrpýnarak çýkýyorum göðüne.
Karanlýk çökmeden,
Sular yükselmeden,
Dünya yanmýþ ne çýkar,
Yanacak yarým hasýrým mi var
Ben unuttum yaralarýmýn yerlerini usta!
Yýllar meydan mi okudunuz özlemlere?
Meydan mi okudunuz hasretlere,
Yýllar aldýnýz mi benden onu.
Her çaresizlik bu denli yakar mi yürekleri?
Özlemler böyle dað olur ezer mi bedenleri.
Sessiz bir testere ömrümü yiyip duruyor.
Elimdeki kum taneleri gibi akýp gidiyor.
Gidiþin yüreðimin en büyük afeti oluyor.
Içime bir sýzý çöküyor.
Kalbim beynim kaldýrmýyor artýk acýnýn þiddetini,
yýðýlýveriyorum bedenimin üzerine.Büyüyünce unutursun derler küçükken.
Halbuki büyütürmüþ yýllar,yüreklerdeki özlemleri .
Sarýlsan þimdi sýmsýký,býrakmasan hiç,
.Þimdi bu yüreðime bu kadar büyük acýlar sýðar mi?
Sýðar mi bu devasa çýðlýk.
Sýðar mi bunca hüzün bunca keder,bunca umutsuzluk.
Sevgi yürekte durur mu hiç,suyun bardakta durduðu gibi.?
Kalp kalbe karþý olunca tutkulu bir sevdaya dönüþür mu sevgi.?
Elinizden ümitler kaybolup gitti mi hiç
.Engebeli bir yolda dikenlerin üzerine basa basa yürüdünüz mü hiç?
Hiç kara gözlü bir biri,
kara sevdalar doldurdu mu içinize.
Ya da amansýz bir yara sardý mi yüreðinizi.
En umulmadýk uzak köþelerde býraktým 17 yaþýmýn heyecanýný hiç yasayamadan.
Ve anladým ki bir takým þeyleri daha ilk dalgayla yitirdim ben...
Öyle derin ki çýkamýyorum.
Ellerim üþüyor tutunamýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: