Tamam, kuþlarý anlamýþtým da, Ya bu insanlar; Nereye gidip gelirlerdi, Ne yaparlardý bu soðukta… …………………………… Böyle böyle düþünürken, Geçerdi günlerim. ………………………….. Ve þimdi! Büyüdüm. Bir baþýma, Kaldým ortasýnda hayatýn, Anladým, insanlarýn deliler gibi koþuþturmalarýný.
Ýþte o yüzden hep el sallarým þimdi, Pencereden bakýp, Ne yaptýðýmýza anlam veremeyen çocuklara. El sallarým, Çok uzaklarda kalmýþ, Meraklý çocukluðuma.
23.01.2006
Ahmet Ormancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet ORMANCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.