Rumeli Feneri

Serin serin esen deli rüzgar

Oradan oraya savuruyor saçlarýmý

Gücüne aldanýp açtým iki yana kollarýmý

Ortamýn büyüsüne kapýldýkça iyice yaklaþtým denize

O an yüzümde hissettim azgýn dalgalarý



Hýrçýn Karadeniz kim bilir ne kadar derin

Emin ol þu sarp kayalýklardan daha cesaretli yüreðim

Kýrýlgan göründüðüme aldanma

Bir o kadar asi benliðim



Ürperiyorum, aklýma yine sen geldin

Hýzlý hýzlý atmaya baþladý kalbim

Unutmaya çalýþtýkça daha çok baðlanýyor gibiyim

Ne olur kurtar beni bu dayanýlmaz girdaptan

Ýnan çok çaresizim



Sonumuzu düþünürken yanýp sönen Rumeli Feneri’ne takýldý gözlerim

Tepesine çýkýnca iyice yalnýz olduðumu hissettim

Ruhumu rahatlatmak için baþladým aðlamaya

Avazým çýktýðý kadar baðýrmaya

Anla artýk, umut etmekten tükendim



Nihayet aðlarýný hazýrladý balýkçýlar

Birazdan ’vira bismillah’ deyip denize açýlacaklar

Hani ’terk etmem lazým bu þehri’ demiþtim ya

Sanýrým vakti geldi, bir hüzün günü daha kararýrken

Bu kez arabama deðil, gemiye biniyorum

Ancak nereye gideceðimi ben de bilmiyorum

Sadece yüreðimin sesine kulak veriyorum

Ýçim rahat, biliyorum ki bekleyenlerim var

Bak nasýl da sabýrsýzlanýyor özgür martýlar, korkusuz balýklar...

Onlar senin gibi günlük deðil, senelerdir yolumu gözlüyorlar...

GÖKSEL ÇAKIR

19 EYLÜL 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: