Ben çok yoruldum mirim, nefes bile çok bana Aldýðým kadarýný borç diye ödüyorum. Ýçinde hapsolduðum kafes bile çok bana Gölgemi bir ziyaya terk edip gidiyorum..
"Gitmek" dediðin mirim, bahsettiðim þey ise Ben o yolu bin yýldýr ýþýksýz yürüyorum. "Bitmek" dediðin mirim, deliksiz bir ney ise Ben o sesin geldiði yol için çürüyorum..
Çünkü mirim, gördüðün þu hayatý yaþamak Týrnaklarýný aþkla topraða geçirmekmiþ. Çünkü mirim, bir düþle en bayatý yaþamak Balýða okyanusun suyunu içirmekmiþ..
Bu yüzden yorgunum ben, böyle bilinsin mirim Böyle anýlsýn adým aþk tutanaklarýnda. Bu yüzden bir meçhule rehberlik etsim dirim Ölümse bir denize dönsün yanaklarýnda…
( Devam edecek…)
sekizþubatikibinoniki
Uzak..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.