Haziranda Ölmek Zor

orhan kemal’in güzel anýsýna

iþten çýktým
sokaktayým
elim yüzüm üstümbaþým gazete


sokakta tank paleti
sokakta düdük sesi
sokakta tomson
sokaða çýkmak yasak


sokaktayým
gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
yaralý bir þahin olmuþ yüreðim
uy anam anam
haziranda ölmek zor!


havada tüy
havada kuþ
havada kuþ soluðu kokusu
hava leylâk
ve tomurcuk kokuyor
ne anlar acýlardan/güzel haziran
ne anlar güzel bahar!
kopuk bir kol sokakta
çýrpýnýp durur


çalýþmýþým onbeþ saat
tükenmiþim onbeþ saat
acýkmýþým yorulmuþum uykusamýþým
anama sövmüþ patron
ter döktüðüm gazetede
sýkmýþým diþlerimi
ýslýkla söylemiþim umutlarýmý
susarak söylemiþim
sýcak bir ev özlemiþim
sýcak bir yemek
ve sýcacýk bir yatakta
unutturan öpücükler
çýkmýþým bir kavgadan
vurmuþum sokaklara


sokakta tank paleti
sokakta düdük sesi
sarý sarý yapraklarla birlikte sanki
dallarda insan iskeletleri


asacaklar aydemir’i
asacaklar gürcan’ý
belki baþkalarýný
pis bir ota deðmiþ gibi sýzlýyor genzim
dökülüyor etlerim
sarý yapraklar gibi


asmak neyi kurtarýr
sarý sarý yapraklarý kuru dallara?
yolunmuþ yapraklarý
kýrýlmýþ dallarýyla
ne anlatýr bir aðaç
hani rüzgâr
hani kuþ
hani nerde rüzgârlý kuþ sesleri?

asýlmak sorun deðil
asýlmamak da deðil
kimin kimi astýðý
kimin kimi neden niçin astýðý
budur iþte asýl sorun!


sevdim gelin morunu
sevdim þiir morunu
moru sevdim tomurcukta
moru sevdim memede
ve öptüðüm dudakta
ama sevmedim, hayýr
iðrendim insanoðlunun
yaðlý ipte sallanan morluðundan!

neden böyle acýlýyým
neden böyle aðrýlý
neden niçin bu sokaklar böyle boþ
niçin neden bu evler böyle dolu?
sokaklarla solur evler
sokaklarla atar nabzý
kentlerin
sokaksýz kent
kentsiz ülke
kahkahanýn yanýbaþý gözyaþý


iþten çýktým
elim yüzüm üstümbaþým gazete
karanlýkta akan bir su
gibi vurdum kendimi caddelere
hava leylâk
ve tomurcuk kokusu
havada köryoluna
havada suçsuz günahsýz
gitme korkusu
ah desem
eriyecek demirleri bu korkuluðun
oh desem
tutuþacak soluðum

asmak neyi kurtarýr
öldürmek neyi
yaþatmaktýr önemlisi
güzel yaþatmak
abeceden geçirmek kýracýn çekirgesini
ekmeksiz yuvasýz hekimsiz býrakmamak


ah yavrum
ah güzelim
caným benim / sevdiceðim
bitanem
kýsa sürdü bu yolculuk
n’eylersin ki sonu yok!
gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
uy anam anam
haziranda ölmek zor!

nerdeyim ben
nerdeyim ben
nerdeyim?
kimsiniz siz
kimsiniz siz
kimsiniz?
ne söyler bu radyolar
gazeteler ne yazar
kim ölmüþ uzaklarda
göçen kim dünyamýzdan?


asmak neyi kurtarýr
öldürmek neyi?
yolunmuþ yapraklarý
ve kýrýlmýþ dallarýyla bir aðaç
söyler hangi güzelliði?

kökü burda
yüreðimde
yapraklarý uzaklarda bir çýnar
ýslýk çala çala göçtü bir çýnar
göçtü memet diye diye
þafak vakti bir çýnar
silkeledi kuþlarýný
güneþlerini:
«oðlum sana sesleniyorum iþitiyor musun, memet,
memet!»

gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
üstümbaþým elim yüzüm gazete
vurmuþum sokaklara
vurmuþum karanlýða
uy anam anam
haziranda ölmek zor!


bu acýlar
bu aðrýlar
bu yürek
neyi kimden esirgiyor bu buz gibi sokaklar
bu aðaçlar niçin böyle yapraksýz
bu geceler niçin böyle insansýz
bu insanlar niçin böyle yarýnsýz
bu niçinler niçin böyle yanýtsýz?

kim bu korku
kim bu umut
ne adýna
kim için?


«uyarýna gelirse
tepemde bir de çýnar»
demiþti on yýl önce
demek ki on yýl sonra
demek ki sabah sabah
demek ki «manda gönü»
demek ki «þile bezi»
demek ki «yeþil biber»
bir de memet’in yüzü
bir de güzel istanbul
bir de «saman sarýsý»
bir de özlem kýrmýzýsý
demek ki göçtü usta
kaldý yürek sýzýsý
geride kalanlara


nerdeyim ben
nerdeyim?
kimsiniz siz
kimsiniz?


yýllar var ki ter içinde
taþýdým ben bu yükü
býraktým acýnýn alkýþlarýna
3 haziran ’63’ü

bir kýrmýzý gül dalý
þimdi uzakta
bir kýrmýzý gül dalý
iðilmiþ üzerine
yatýyor oralarda
bir eski gömütlükte
yatýyor usta
bir kýrmýzý gül dalý
iðilmiþ üzerine
okþar yanan alnýný
bir kýrmýzý gül dalý
nâzým ustanýn


gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
bir basýn iþçisiyim
elim yüzüm üstümbaþým gazete
geçsem de gölgesinden tanklarýn tomsonlarýn
þuramda bir çalýkuþu ötüyor
uy anam anam
haziranda ölmek zor!

1977
Sosyal Medyada Paylaşın: