Filizkıran Fırtınası
gün doðmadan baþladý filizkýran fýrtýnasý
evler yemen türküsü
sokaklar seferberlik
öyle bir gariplik ki
öyle bir tedirginlik
yaz baþýnda güz sonrasý
ayvalar çiçekteydi
güller daha tomurcuk
açýl demiþti güneþ
açýlmýþtý kýraçta kýþ elmalarý
çözül demiþti güneþ
çözülmüþtü yýlanlar karanlýk odalarýnda
dallarda yuvalar tüy kokuyordu
düðünçiçekleri þenlikli
gün doðmadan baþladý filizkýran fýrtýnasý
ne dal kaldý ne tomurcuk
yerden yere çaldý otlarý aðaçlarý
insan yüzlü bir korkuluk
üþüdüm dünyalarca
baskýn yemiþ bir kent gibi üþüdüm
sergen etti filizleri sapsarý bir karanlýk
bahardan kýþa düþtüm
acýlý günler gördüm
sýðdýramam bir tek günü bir koca yýla
geceler geçirdim yoz kentlerin bulvarlarýnda
nice baharlarý kýþlara gömdüm
uzak düþtüm yelinden yelvesinden acýlý yurdun
uzak düþtüm umudundan mutundan
yomundan uzak düþtüm
bunaltýnýn böylesini görmedim
severim fýrtýnanýn her türlüsünü
ormanlar uðultulu sular dalgalý
severim filizkýran fýrtýnasý’ný
kýrýp kanatmýyorsa sevincin türküsünü
nerde benim baharým
dalým yapraðým nerde
gece çökmüþ üstüne kerpiçsel yalnýzlýðýn
sanki kaplan pençesinde bir manda böðürtüsü
ne kuþ kalmýþ ne çiçek
ne kýrmýzý ne yeþil
sapsarý karanlýkta yerler bahar ölüsü
1978
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Korkmazgil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.