Yoruldum Yokluğundan

Koptu canýmýn ipleri
Hasretinden kalma ne varsa ruhumu acýtan
Yokluðuna yenik þimdi...

Yüreðime bir bahane býraksaydýn giderken
Ýçimdeki sen üþümezdi böyle
Elveda derken...
Sen diye basardým baðrýma sabrýmý
vuslatýna doðacak günden umudum olurdu
Çýkarýrdým ellerimi ayrýlýðýn cebinden
Ardýndan dökeceðim bir avuç su
Acýmý soðuturdu...

Sustun
Anladým dönüþü yoktu bu gidiþin
O an devrildi içimde koca bir çýnar
Gizledim yüreðimin aslýný
Kal demelimiydim bilemedim
Sözüm sustu bizi terkediþine
Ses oldum bizden vazgeçiþine
Nefesimi yakan ahtan dilim aþýndý...

Þimdi ismin dudaðýmda ýslak bir kederin öyküsü
Aþka kýrgýn bir þarkýnýn sesi dilimde
’Ýçimdeki fýrtýna dinmedi’ der hâlâ
Alýþamadým yokluðuna
Gözyaþýmý býraktým beni unuttuðun yere
Bana gelen yolar kapalýydý kalbinde
Dönüþünü beklediðim yýllar aþýndý...

Yanaðýmda izi kaldý hüznümün
Hasretinin yaþýdýr yüreðime düþen
Gözlerini gömsem de gözlerime
Unuttum sanma
Hayalinin gölgesidir bakýþýma iliþen
Yaþýmdan büyük sevdim ben seni
Ýçimden kaç sen geçirdim yokluðunu hasretinle bölüþen...

Aþk olup seni yazdým her dilde
Her yüzde seni gördüm
Duymadýn kalbimin hýçkýrýklarýný
Sen bana saðýr
Ben senden baþka herþeye kördüm
Sana susuzluðum kadar
Mecnun’un dudaðýna deðen su
Leyla’nýn yüreðine düþen kordum
Aþkýnla çýralýydým
Seninle yanýp seninle söndüm
Savruldum vedalarýnda
Sensiz bir tutam küle döndüm...

Hasretini içtim tutunamadýðým ellerinden
Ruhuma düþtüðün kadar düþtüm karanlýðýna
Yoruldum yokluðundan
Özlemine doydum...

Þimdi sorma bana nasýlsýn diye
Gözleri dalgýn bir ben düþmüþ yüzümün matemine
Adýný sildiðin yere hasretini yazýp da aðlar
Eylül yapraðýný dökmüþ içimde
Saçýmda solan yazýn hasadýný baðlar...

Yokluðun kýþa düþmüþ
Yüreðim kar altýnda
Ruhumdan kanadý kýrýk kuþlar uçuþur
Ýçim aðlar yarama
Caným tutuþur
Yar olamadý yüreðim yüreðine
Kirpiðimin uzanamadýðý uzaklara attýn beni
Dilerim Tanrý’dan
Gözlerim gözlerinle mahþerde buluþur...

06.02.2012


Arzu Karadoðan
Sosyal Medyada Paylaşın: