Oysa bu sabah,
ne kadar da aceleciydim.
Arabamýn lastiði inmiþ
sebebi küflü bir çiviymiþ.
Öfkemi bastýran yegane,
Kulaklarýmý çýnlatan o söz gereði,
her þeyde bir hayýr aramaktý.
Düþünüyorum da;
karýncayý bile incitmekten korkan,
yoldaki taþý kenara alan bir neslin torunlarý
öngörülerden nasipsiz,
görün dostlar ne hale gelmiþ.
07.02.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.