AĞLA BE GÖZLERİM

Aðla be gözlerim nasýl olsa unutmuþsun gülmeyÝ
Acýyý ezberletmiþsin bedenine
Bak yaralý kalbin konuþuyor yine seninle
Hayat bu, acýsýda var diyor tatlýsýda
Hadi aðla be gözlerim nasýlsa unutmuþsun gülmeyi
Hani gözlerin dalar ya gökyüzüne
Hayaller kurarsýn kendince
Kendince güler kendince aðlarsýn
Bak gecenin zifiri karanlýðýnda
Yýldýzlar sessizce usul usul seni dinlemekte
Kendince mýrýldadýðýn hüzünlü þiirlerde
Gökyüzünde asýlý duran ay seninle beraber aðlamaya baþlýyor
Gökyüzünde yavaþ yavaþ ilerleyen butlar sana hayranlýkla bakýyor
Hani bazen rüzgar eser ya serinliðiyle senin kulaðýna fýsýldamak için esiyor
Hadi aðla be gözlerim nasýlsa unutmuþsun gülmeyi
Bu yuvarlak dünyada yaþayan insanlar
Sana gülmekten çok aðlamayý öðretmiþler be gözlerim
Vijdansýzca sana gülmeyi unutturmuþlar be gözlerim
Bak yine zifiri karanlýk geçti gündüzün yerine
Seni yalnýz býrakmamak için karanlýðýný çökertti yer yüzüne
Hani gene aðlayacaksýn ya seninle aðlamak için be gözlerim
Hani derler ya gecede ne sýrlar saklý diye
Ýþte bu zifiri karanlýk senin gözyaþlarýný kimseler görmesin diye saklamaya geldi
Hadi aðla be gözlerim nasýlsa unutmuþsun gülmeyi
Nasýlsa unutmuþsun gülmeyi




YAZAN
SULTAN ÇETÝN
« Önceki Þiir

Sonraki Þiir »


Sosyal Medyada Paylaşın: