el kýrýk kalp kýrýk kalem kýrýk gönül hayli bir kýrýk.
aðlýyor gözler mehtabýn doðduðu gece ben dertleþtim yýldýzlarla rüzgar ýlýk esince.
daðlarý aþamadým dertlerimi yazdým duvarlara güneþ bana ben güneþe küskün yine canlandý anýlar kalpte sýzý duyamadým kalp atýþlarýmý.
sýrdaþým oldu yýldýzlar hüznümü doladým içime karanlýktý dötyaným yazamadým adýný kalem bana küskün ben kaleme.
ümidim vardý belkide son nefesimdin buðulu baksada gözler gökte yýldýz hep ayný yýldýz anlatýr her þeyi usulca kayboluþlar.
uzaklarda sesin gelir masal düþtü içime vuslatý beklemem yakarým kaðýt ile kalemi kalp kýrýk ise neylerim deniz ile deryayý... Hüseyin YANMAZ 06/02/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.