Gecenin el ayak çektiði þu saatler de, Kulaðýmda bir hüzün þarkýsý, Yalnýzlýðýmla ben aralýyoruz gecenin perdesini Gözlerimizden yaðmur bulutlarý iniyor Sonra kýrýyoruz iki lafýn belini. Yüzümüz düþmüyor üzülmüyoruz, Terk ediliþimize. Mutluyuz böyle elimizden geldiðince. Örtüyoruz ayaz da kalan yüreðimizin üstünü, Oradan buradan derken,nasýlda geçiyor zaman Ömrümüz bitip tükenmeyen hazan mevsimi.
Bu sabah da gün ýþýðý yavaþ yavaþ, Nazlanarak odama girecek, Yinede deðiþmeyecek bana ait hiçbir þey Ben dünya dan Dünya ben den bir haber Yaþýyoruz iþte,keyfe keder.
Bir de yeni sevgili bulmuþsun dediler, Demek öyle Hadi hayýrlýsý biri gelir gider biri, Bu ilk deðil ki. Hiç imkansýz olaný sevdin mi? Oysa benim için imkansýzdýn sen. Ben kadar karamýydý gözün? Ölümüne sevmesini, Karþýlýksýz sevginin boðazýnda düðümlenmesini, Bilir misin? Ne anlarsýn ki sevgiden? Ben yürek mahkumu, Sen sevgi yoksunu Çekiyorum ellerimi ellerinden. Olduðun yerde kal! Yüreðimi alýp gidiyorum senden…
Gamze YAÐMUR
28.01.2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
Gamze yağmur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.