Varsayımsal Bir Dilber Hikayesi

Kalbi bir buluta sarýlý
Hýzla geçiyor sedyeyle önümden
Çiçekli maarif takviminde bir yapraða
Düþü durmuþ
Zor yetiþtirdim en yakýn masala
Avucunda sýmsýký tuttuðu vesikalýk bir terennüm
Ne güzel bir dilbersin sen


Mesleði sözcük trikotajý
Her defasýnda deðiþik örüyor karanlýðý
Bir ten bir cümle bir ten bir cümle bir ten bir cümle
Yaz kýþ demeden deðil – yaz kýþ tortullaþarak
Sanki zahir bir tarafý kalmasýn çabasýyla
Örtünürken kapanan, kendi ektiði zakkumlarýn arasýnda


Kaç lirik uzunluðundaydý ruhu ölçmedim
Ölçemiyorsun mavisine bakarken
Her seferinde becayiþ ediyor mutluluðu
Ben hatim indirmeye çalýþýrken bendeki heyecanýný
Sorgusuz sualsiz bir sýr provasýnda


Bir diþ daha açýyor kendinde bekaret kemeri
En son büzüþtüðümüz bir anda
Öyle demiþtim ona :
“Benimle büzüþür müsün?”
“zaten büzüþüyoruz ya” demiþti
Hep öyle olmuyor muydu sahi
Bir düzleþiyoruz bir kýrýþýyoruz , ezik büzük kesitler sýrtýmýzda


Loreena McKennitt söylüyor bir yandan , o tiz bir komadaylen
Pamuk prensesin yedi cüceleri yerdeki cinnet kýrýklarýný topluyor
En iyi ne çýkarýr inatçý yalan lekelerini – ona söylemeliyim muhakkak
Küflü buluttan tek aðaçlýk ormanlar yaðarken
Biliyorum :
Tek aðaçtan orman olmaz
Ama bu benim kendi sözlüðüm


Oyalanmayayým dizesi akýyor bu þiirin – ýslak harfli nemden
Hala önündeyim – “dikkat masalhane” tabelasýnýn önünde
Hala içeride umut nakli yapmaya çalýþýyorlar görünmez cerrahlar
Elimde onun kafa kaðýdý- þiarý þiir yazýyor – pembesi deliþmen
Aile sýra no : okunmuyor garsonun verdiði iki parça not kaðýdýnda


Neyse ki bir defa daha taburcu oluyor düþkünler yurdundan
Benim aklýmda hala müfredattaki kafiyesiz dört iþlem
Yerçekimsiz yataðýmýn düðümü çözülürken kösnüllüðümde
Damýzlýk acýlarým bitkin düþmüþken neyse ki – deli divanelerken bana
Hayalinizin siluetini alabilirsiniz – geçmiþ olsun diyorlar
-Geçmiþ olmasýn – geçmiþ olmasýn – geçmiþ olmasýn ne olur-
Üzerinden koyu kalemler bir kez daha geçsem keþke –
Bunca tahrikten güç alarak – onca tahripten kaçarak –
g,izleyerek tahriþ olan renklerimi - gizlenerek kekremsi ahlakýmdan


kuþe rüyalarýma ince ince yazarken tüm bunlarý
ne kadar uðraþsam da deðiþmiyor bu masalýn sonu
ben hep yalýn ayak – onda hep tek papuç
kangurularýn keseleri aðzýna kadar yarým anýlarla dolu
gökten hüsran yaðsa benden bilecekler sanki
Aðýrlaþtýrýlmýþ bir matlýk cezasý- bu saatlerin bana kestiði ceza
Düþlerde tahribattan yine bir tevkif durumu belki de
Bana kalan bu oldu- varsayýmsal bir dilber hikayesinden


Oktay Coþar

Sosyal Medyada Paylaşın: