Kızılırmak Kıyıları

Kardaþ, senin dediklerin yok,
Halay çekilen toprak bu toprak deðil.
Çýk hele Anadoluya,
Kamyonlarla gel, kaðnýlarla gel gayri,
O kadar uzak deðil.

Çamý bitmiþ, kavaðý azalmýþ,
Gamla örtülü bayýrlar, çýplak deðil.
Yedi ay kýþtan sonra,
Yeþeren senin yaþamýndýr,
Yaprak deðil.

Yersin, içersin sofrasýndan, üç yüz senedir,
Kuvvetlisin ama kuvvet hak deðil.
Bakýmsýzlýklarla göçüp gitmiþ bir cihan,
Mevsimler soðumuþ, sular azalmýþ,
Buðday, Selçuklulardan kalan baþak deðil.

Parça parça yarýlmýþ öküz ardýnda,
Parmaðý üç pare, týrnaðý ak deðil.
Utanýr elin ayaðýn,
Korkarsýn yakýndan görsen,
Eli el deðil, ayaðý ayak deðil.

Gün doðar, tarla kuþlarý uçuþurlar,
Aðýr bir aydýnlýk, bildiðin þafak deðil.
Öyle dalmýþ ki yüzyýllar süren uykusuna,
Uyandýrmazsan,
Uyanacak deðil.

Dertle, sefaletle yüklü,
Siyah leþlerle kararmýþ, berrak deðil.
Çaðlayan ne,
Akan kim,
Kýzýlýrmak deðil.

Kardaþ, görmüyorum ama hala duyabiliyorum,
Geçmiþ zamanlar gelecek zamanlardan parlak deðil.
Vakte þahadet edercesine yükselmiþ,
Akþam parýltýsýndan, bütün zaferler üzerine,
Daðlar dalgalanmakta, bayrak deðil.


Sosyal Medyada Paylaşın: