Ağır Hasta

Üfleme bana anneciðim korkuyorum
Dua edip edip, geceleri.
Hastayým ama ne kadar güzel
Gidiyor yüzer gibi, vücudumun bir yeri.

Niçin böyle örtmüþler üstümü
Çok muntazam, ki bana hüzün verir.
Aðarýrken uzak rüzgarlar içinde
Oyuncaklar gibi þehir.

Gözlerim örtük fakat yüzümle görüyorum
Aðlýyorsun, nur gibi.
Beraber duyuyoruz yavaþ ve tenha
Duvardaki resimlerle, nasibi.

Anneciðim, büyüyorum ben þimdi,
Büyüyor göllerde kamýþ.
Fakat deðnekten atým nerde
Kardeþim su versin ona, susamýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın: