Kainatın Akşam Yoklaması

Bir an, akþamýn fikirden geçmesi,
Çýk insandan son insana kadar, daima.
Kendimi ve herkesi boþlukta hissediyorum;
Dairemsi bir müddet iniyor ruhuma.

Bir an, coðrafyanýn dýþýnda,
Ve bütün sathý, atmosferin.
Sevgilerin en samimi olduðu saat;
En çok düþünceye benzedigi vakit, çiçeklerin

Bir an, zamanýn gölgesi yüze deðer.
Ve aralýðý hayatýn ölümün aralýðý.
Bembeyaz bulutlar gibi geçer göklerden,
Kör bir adamýn bahtiyarlýðý.

Bir an; bütün analarýn þefkati,
Ve maviliklerde rüyasI, bütün genç kýzlarýn.
Merhametin büyük varlýðý gibi silik,
Kalpteki ýþýðý gibi uçan yýldýzlarýn.

Bir an, kaybolmuþ sonsuzluðu göz yaþlarýnýn,
Hatýralarýn kaybolmuþ mesafesi.
Bir misafirliðin ilk manzaralarý kaplar,
Ve gurbet kaplar, herkesi.

Bir an, hayalden hendeseler dünyasýnda,
Kürelerin mesafelerindeki ahenk.
Bütün sessizliðiyle hayatýn uzunluðu,
Denizlerden, gözlerde mazi olan renk.

Bir an üstümüzde elbise,
Kýzýný okþayan bir adamýn avuçlarýndaki sýcaklýk.
Ve bütün atomlarý kaplar habersiz,
Gençlikleri ölümden uzaklýk.

Bir an, bir an ki her þey farkýnda.
Her gün ayný vakit semadan geçer.
Ve susar bir insan gibi hüzünle,
Taþlar, bulutlar, ýþýklar, fikirler.

Bir an ki cesaretin büyük sessizliði,
Hissin ve aklýn sonsuz memleketinde.
Allaha mevcut veriliyor,
Kainat hazýr ol vaziyetinde!
Sosyal Medyada Paylaşın: