Destan Önü

Ýþte zamanýn karanlýðý, gece gibi,
Geçer bir gölge komadan.
Ýþte Tanrý nefesli sahiller,
Ýþte Bizans kopmuþ Romadan.
Sakallarý uzamýþ keþiþler sýrtýnda,
Bahar halinde bir yük:
Sur örülmüþ kýyýlarda yokluða taraf,
Taþlarla, kýskançlýkla aðýr ve büyük.

Eski Ýstanbul, ruh kadar eski,
Ýnsan daha fazla eskiyemez ki.

Bir boþluk ki göller tadýnda uzun,
Ya hiçe uzanmýþ vaktimiz, ya hepe.
Yedi meçhul üstüne açýlmýþ,
Yedi tepe.
Haliç, dünya öküzünün boynuzu, hiç kýmýldamaz,
Kýmýldar bir kapalý su.
Geçer, asýrlar gövdesine, aydýnlýk,
Uyumayanlarýn uykusu.

Eski Ýstanbul, hatýralardan eski,
Göresin usul usul gez ki.

Tarumar olmuþ,
Daradan, Sardanapaldan anlar.
Gemilerle, kervanlarla dolmuþ, çýrýlçýplak,
Aþký kaybedenler, bulanlar.
Devir devir kapýlarýnda durmuþ,
Nesilleri Asyanýn, bu bakýþ ahu diye.
Sormuþ sýcak rüyasýný,
Peygamberin ordularý, Hu, diye.

Eski Ýstanbul, eski,
Geçmiþ günleri kimse söyletemez ki.

Saz nameleri gelir, din uðruna çarmýha gerileceklerden,
Belki çarmýhsýnýz, belki sazsýnýz.
Ölümlerden hangisi gerçek,
Anlýyamazsýnýz.
Farkedilmez Doðu ve Batý.
Hayaller dolusu cenaze, düþüncelerden.
Ayaklarýnýzýn, ayaklarýnýzýn,
Ayrýlýþý yerden.

Eski Ýstanbul, yakýn ve eski
Öyle bir ses ki.

Can ile ten susamýþ, susamýþ,
Geçmiþ de nice güzeller aradan.
Osmanlý padiþahý Sultan Mehmet,
Bir seher, kadýrgalarýný yürütmüþ karadan.
Aþk ile dizdiði toplarý bir bir dizmiþ.
Çevirmiþ hülyanýn her yanýný.
Lale gibi vermiþ, bir akþam güneþinde,
Yiðit yeniçeri canýný.

Eski Ýstanbul, çok eski,
Rüzgar, þahadete varasýn, es ki.

Dil farký, din farký iyice azalmýþ o demlerde,
Bir sis ki bahçeleri, yüzü, cihaný kaplar.
Tekrar güne çýkmýþ, tekrar hayata, mahzenlerden,
Nur ve hayal ölmüþ ellerin yazdýðý kitaplar.
Yürümüþ yürümüþ hilalleri Türklerin,
Allahýn havalarýna, yalnýz ve tek.
Serdengeçtilerle, akýncýlarla
Buradan baþlamýþ dünyayý sevmek.

Eski Ýstanbul, hem rahat, hem eski,
Yaþamasý öyle tez ki.
Sosyal Medyada Paylaşın: