BİR MEMET DAHA
Topraktan mý çýktý yarý toprak bir yaratýk,
Gökten mi indi yarý gök bir kartal.
Bir Memet daha var oldu o sýra,
Tepenin doruðunda kalpaðý al.
Bir Memet olduðu besbelli,
Saçlarý baþakta, gözleri çiçekte.
Elleri ayaklarý öylesin kocaman,
Yüzü altý Memet’in yüzüne öylesin benzemekte.
Vardý üç adýmda masalcana,
Aðzi duman tüten makineliye, dev.
Kabzeyi kavrar kavramaz basti tetiðe
Fýþkýrdý namludan sonsuz bir alev.
Allah Allah, þaþtý bütün daðlar, bütün gök,
Þaþtý dost düþman.
Bu kimdir, bu kaçýncý Memet’tir,
Ölülerde dirilerde dondu kan.
Görsen efsane, görmesen efsane,
Duysan efsane.
Uzak mýdýr bayraktan düþen,
Yakýn mýdýr ne?
Bir parýltý bir parýrýtý tarihten,
Tanrýca dik.
Yurdun ulusun kutsal gücü,
Bu yedinci Memet, Memetçik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fazıl Hüsnü Dağlarca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.