Hayat Bana Yalan Söyledi

Ýlk kez hesaplaþýyorum kendimle
Tuhaftýr kalemi kaðýdý ve seni onca sevmeme raðmen
Ýlk kez yazýyorum,
Þimdi sen yoksun seni düþünmek var
Çocukken de seni düþünürdüm.
Her gece radyo dinler
Þiir yazardým
Her çarþamba pazara giderdik annemle,
Babam maaþ aldýðýnda baklava yerdik.
Dondurmayý da çok severdik ablam üç top yerdi ben iki top
Yalnýzca bu yüzden kavga ederdik.
Oysa oysa hayatýmýn vazgeçilmeziydi ablam
Onun da yüzü hiç gülmedi hayýrsýzýn birine kaçýp mahvetti hayatýný
Aklýmdan hiç çýkmaz gittiði günkü karanlýklar
Hüzünü büyüttüm o günden beri kendimi deðil
Gözlerimde hala bir çocuk aðlar
Düþlerimi gezdirdiðim bulutlar
Bir tohumun özlemiydi çiçeðe
Hala kulaklarýmda annemin sesi "bitirsen þu okulu bir iþe girsen"
Þiirle karýn doymadýðý doðruydu
Bak Cemil okudu mühendis oldu
En güzel kýzýyla evlendi Üsküdarýn
Evini de aldý arabasýný da
Bense baðlama çalardým kendi halimce
Sesim güzelmiþ öyle derlerdi
Nerden bilirdim
Hep hüzün türküleri söyleyeceðimi
hayat bana yalan söyledi
o en güzel yýllarým acýlara yenildi.
Almanya’daki abime
Okulu bitireceðime söz verirdim.
Mahsun düþlerimin
O en sürgün adasýnda
bakýþlarý uzaklara dalýp giden
þarkýlar ve mevsimsiz solmuþ bir çiçek gibi
Ayaklar altýnda nasýl ezilirse umut
benim de güneþimi iþte öyle çaldýlar
öyle tutsak aldýlar
sevinçlerimi
sensiz geçen her günü hesabýma yazdýlar
þimdi öyle uzak ki çay içip simit yediðimiz günler
kardeþine karne hediyesi uçurtma yaptýðým günler
öyle uzak ki.
Oysa saçaklarda titreyen bir serçenin ekmek tanesine kanat çýrpmasý
bir anne duasý kadar içten sevmiþtim seni
Fener stadýnda beþiktaþ maçý ve parasýzlýðýmýz devam ederken
bütün mavilerimi sana vermiþtim.
kaybetmek alnýma yazýlmýþ sanki.
Olmadý bir tanem
hayat bana yalan söyledi
o en güzel yýllarým acýlara yenildi.
babanýn tayini çýkýp gittiðiniz o kýþ
yine pençe yaptýrmýþtýk ayakkabýlarýmýza.
sana söyleyemedim ama iþten ayrýlmýþtý babam
kapanmýþtý çalýþtýðý lokanta
senet zamanlarý daha bir çökerdi omuzlarý
ve akþam trenleri iþçi yorgunluðuyla daha bir uzardý raylar
sitemler bile eðlenmiþti hayata
bir yanardað isyanlara uyanmýþtý
üstelik
üstelik sen de yoktun artýk
oysa yalnýzca sen öpmüþtün gözlerimi
bir yaný hep eksik kalan çocukluðumun
aslýnda her insan biraz yeniktir hayata ve biraz küskün
son tren de kaçýnca son istasyondan
öyle kala kalýrdýk yorgun, vurgun ve üzgün
kendime düþmanlýðým bu yüzden
hep kendime piþmanlýðým
þimdi her þeyim yarým
fotoðrafýnýn arkasýna ne yazdýðýmý bile çoktan unuttum.
bir silah olsaydý bir silahým
yoksulluðu þakaðýndan
kaybetmeyi kalbinden ve sensizliði alnýn tam ortasýndan vururdum.
düzmece duygular harcým deðildi.
uzak denizlerin fýrtýnasýydým
karlý daðlarýn kekliði
yoksuldum yoksul olmasýna ama onurluydum
þimde ne sen varsýn ne o eski sevdalar olsun
üstüme devrilse de bu saðýr karanlýk
akþam olur þairlere gün doðar
bir kerecik söyle demiþtin de
söylememiþtim hani

ÝÞTE ÞÝMDÝ SÖYLÜYORUM SENÝ SEVÝYORUM
Sosyal Medyada Paylaşın: