þekillere basýyor insanlar þekillerde zýplýyor... tepiniyor kelebekler uçuyor kafalarda kelebekler uçuyor... konamýyor ara verde soluklan bari yok! güya yürüyor insanlar sokaklarda sürünüyor yüzler ifadesiz, yüzler boþ tiklere mahkum yýðýnlar ifade deðil ki, tik bunlar... sýklaþtýkça tikler deliriyor insanlar sinirleniyor... uçuþuyor sinekler, merkep öfkeleniyor bir o yana vuruyor kuyruðunu, bir bu yana nafile! vazgeçmiyor sinekler... konuyor. güneþ iniyor tepeden alýnlar terliyor itiyor insanlar, bayýrda ikiye takmýþ elleri önünde, umutsuzca aðýr aðýr itiyor çalýþmýyor bir türlü marþ tutmuyor çoktan yanmýþ motoru abanýyor insanlar, anahtarlar kýrýlýyor...
04.02.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.