Eyvah Bize, Vah Bize!..

Yanýyor yüreðim, içim kan aðlar,
Anlasa derdimi dayanmaz daðlar,
Zehirle doluyor körpe dimaðlar,
Eyvah bize, yazýk bize, vah bize...

Kimi barda, kimi sazda sürünür,
Türlü, türlü havalara bürünür,
Cahil amma, hepsi âlim görünür,
Eyvah bize, yazýk bize, vah bize...

Yok mudur sahibi bunca gencimin,
Dert oldu üstüne kendi derdimin,
Sormuyor hiç kimse, asla ben kimim,
Eyvah bize, yazýk bize, vah bize...

Milletime bir acayip hal olmuþ,
Sevgi, saygý, hepsi birden kaybolmuþ,
Bozkurt’un yurduna çakallar dolmuþ,
Eyvah bize, yazýk bize, vah bize...

N’olacak yarýný benim ülkemin,
Olamam ki böyle yarýndan emin,
Batacakmýþ, derdi deðil kimsenin,
Eyvah bize, yazýk bize, vah bize...

Yaþarken baðrýnda güzel yurdumun,
Ýlim, irfan, ahlâk, töre duyduðum,
Þimdi bunlar hepsi olmuþ kördüðüm,
Eyvah bize, yazýk bize, vah bize...

Kaldýr gözündeki gaflet perdesin,
Aksakallým, Alperen’im nerdesin?
Duymazsan sesimi, Allah vermesin,
Eyvah bize, yazýk bize, vah bize...,

Kalmadý gözümde akacak yaþlar,
Tükendi Þahan’ým atacak taþlar,
Çýð gibi çoðalmýþ yakacak baþlar,
Eyvah bize, yazýk bize, vah bize…

MEHMET ÞAHAN
01.09.2004-ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: