Elif, Dal, Mim = Adem
Abdestle baþlayýp eller yýkanýr,
Fitneye, fesada kulak týkanýr,
Nefsi de baðlarsak kalpler aklanýr,
Gönlünü Allah’a sardýrýr insan…
Niyeti yapýnca alýr tekbiri,
“ELÝF” gibi durur, andýrýr “bir”i,
Ruh haline göre yapsam tabiri,
Namazda Miraç’a vardýrýr insan…
Sýratý Müstakim seçtiði zaman,
Kýyamdan Rüku’ya geçtiði zaman,
“DAL” gibi boyunu eðdiði zaman
Kalbine Kâbe’yi buldurur insan…
Huþuyla secdeye koyarsa baþý,
Gözlerden akýtsa bir damla yaþý,
Aþk ile dökmüþse çatlatýr taþý,
Kendini “MÝM” gibi oldurur insan…
Þahittir Melekler durmuþ yanýna,
Kaide’i Ahir’de gelir sonuna,
Lütfeyle Allah’ým aciz kuluna,
Þahan’ýn baþýný döndürür insan…
MEHMET ÞAHAN
26.10.2011-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.