Bir kelebek kadar yorgundu yüreðim… Bir kelebek kadar tedirgindi. Bir daha hiçbir yere konamayacak kadar korkaktý… Ne yapardý yüreðim bundan sonra, kime güvenebilirdi ?
Bir daha sever miydim senden sonra ? Cesaret edebilir miydim bir daha aþýk olmaya ? Yalnýzdým. Bazen konuþmak istediðim öyle aðýr günlerim oluyor ki, bakýyorum etrafýma ama sen olmuyorsun. Hep beni sevmediðini düþünmüþtüm bir þekilde o düþünceden vazgeçirirdin , inanýrdým sana daha çok severdim. Gördüm ki yanýlmýþým, hiç sevmemiþsin beni. Bazen senden nefret ediyorum. Beddua ediyorum sürekli ama sonra kendimden nefret ediyorum, hala seni seviyorum. O kadar acý ki seni sevmeyen birini hala sevmek…
Kelebek ömrü kadar kýsaydý mutluluðum… Kanatlarýndan tutulmuþ bir esir gibi çýrpýnýyordu yüreðim… Renkleri kaybetmiþ bir kelebek gibi mahcup… Baharýn tadýný çýkaramayacak kadar yorgundum. Eskisi gibi doyasýya uçabilir miydim, açabilir miydim tekrar kanatlarýmý. Tadýný çýkarabileceðim bir bahar daha olur muydu ?
CansuAydýn. Sosyal Medyada Paylaşın:
Cansu Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.