Akşam Şiiri
Akþam çöktü üstüme
Hüzün hakim oldu þehrime
Sohbetimizi yarýda kesip kanat açtý martýlar
Korkuyla havalandýlar
Ben dostlarýma el sallarken þaþkýn þaþkýn
Hareketlendi sakin bulutlar
Kar beyazý renkleri birden döndü griye
Anlayamadým, nedendi bu acele?
Sanýrým, gökyüzü de senin gibi
Iþýðýna hasret gözlerime aldýrmadan
Yumdu kendini
Kapattý yüreðini
Hiç duraksamadan bakýþlarýný eðdi
O an umutlarým kapkara kesildi
Yalnýzlýðýma sýmsýký sarýldým ardýndan
Sen giderken soluk bir yaðmur baþladý
Önce ellerime dokundu
Sonra yüzüme düþtü damlalar
Tanýdýktý bu his
Soðuktu, amansýzdý, acýmasýzdý bütün korkular
Ölüm gibi...
Çaresiz iyice karardý bakýþlarým
Donuklaþtý duygularým
Kafam öyle karýþýk ki
Kirpiklerimden akan gözyaþý mý
Yoksa yaðmur damlasý mý
Bunu bile algýlayacak mecalim kalmadý
O gülen gözlerim kayboldu
Hayallerim yerle yeksan oldu
Artýk durgunum hayata
Ruhsuzum insanlara
Suskunum yarýnýma
Ve kýrgýným sana!..
GÖKSEL ÇAKIR
25 OCAK 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.