gül efendim....
. . .
hüzünlü gecenin koyu karanlýðýnda
seni andým yine yaþlý gözlerimle
kalbimin çýðlýklarýna kulak verdim
sana geldim tut yüreðimden gül efendim
yalnýzlýk oldu yoldaþým eþim dostum
sarýp sarmaladý aþkýn bütün ruhumu
býraktý o anda yakamý efsunlu düþlerim
sen tek gerçeðim oldun gül efendim
tutsak ruhumun heyulalarý olan duygularým
seninle kayboldu katmerli acýlarým
ruhum huzuru gerçeði sende buldu
yaralarýma merhem oldun gül efendim
dertlerimin dermaný oldun sen
yalan olan dünyamda umudum oldun sen
sonsuzu bulmak özlemiyle kavrulurken
aþkýnýn ziyasýnda erittin beni gül efendim
o uhrevi sonsuz hakikatinin yolunda
gerçek huzuru bularak kaybolmaktý emelim
bileklerimde çaresizliðimin prangalarýyla
firakýnýn acýsýyla yaktýn beni gül efendim
umutlarým bir girdabýn sonsuz çukurlarýnda
kayboldu bir kabus gibi buhranlý hayallerimle
biçare cesedimi de ardý sýra sürükleyip giderken
varlýðýnla ruhuma yoldaþ oldun gül efendim
kelamýmda yüreðimde baktýðým her yerde
cümle mahlukatýn gerçeðinde düþünde
karanlýk gecelerin nurlu sabahlarýnda
fersiz gözlerime umut oldun gül efendim
. . . .
sahure alacahan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.