. . .
soldurdular bu gülünü nerdesin - annem -
kuþlar gibi uçmak istersem kanadým sensin
karþýlýksýz sevgin sonsuz ummanlar kadar
çilekeþ ruhumun en büyük sevdasý sensin
kanayan yaralarýmýn tek ilacý olsan -annem-
sevgini kana kana yudumlamak ister bu ten
vefasýzlar dünyamda adýný her an zikrederken
sen hayat kaynaðým vefalýmsýn -annem-
cennet gözlerin özlem pýnarým olsun her an
yoluna bu canýmý adadým bilesin - annem -
aðlasam yüreðin karalar baðlamasýn
gülsem gül cemalinin þavký ruhumu aydýnlatsýn
adýný anarken kalbim ateþinle yansýn da
alýp götürsün þefkat dolu o yüce sýðýnaðýna
ah annem!
sürgünlerdeyim hayat zindanlarýnda
baþým da aymaz kara dumanlar kol geziyor
gonca gülün yavrucaðýn hoyrat ellerde
kaybulmuþ acýmasýz alemlerde elemlerle
söndürsen ruhumdaki kor ateþleri sýcacýk sinenle
sarýp sarmalasan üþüyen hayallerimi
yorgun bedenime bir liman olsa yüreðin yine
dayasam dizlerine baþýmý aðlasam hasretinle
senin sevgin yeter bu yaralý yüreðime
tut ellerimden yeniden bul beni -annem -
sahure duman
saqu
çileyi acýyý miras býrakan vefakar anneme ithafýmdýr