Sen hiç bilmesen bile, yorgun gönül baðýnda Melekler sevdamýzý terennüm eyler hâlâ. Sürgün aþklar þehrinin en çýkmaz sokaðýnda Seni her anýþýmda iç çeker neyler hâlâ.
Kayboldu gök kubbede, en aydýnlýk gün bile Devrildi karanlýklar, ýþýksýz bir kandile Ama ``hiç sevmeyecek`` diyorlarsa nafile Yüreðimi kavurur, yakar bir þeyler hâlâ.
_____________Belli ki yenik düþtü, hasýl; özlüyor seni _______________Bir bilsen, dudaklarým; nasýl özlüyor seni.
Yorulsa da deryanýn en yorgun akýntýsý Sýkýlmaz gönüllerin yalancý sýkýntýsý Ve meçhule göçerken aþkýn son yýkýntýsý Dudaklarým ``aþk`` diye ismini söyler hâlâ.
_____________Suretin gizi meçhul, asýl özlüyor seni _______________Bir bilsen, dudaklarým; nasýl özlüyor seni. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.