Nefes alýrken mis gibi kokular geliyor, Yüzümü dönüyorum, Buram buram kokan bin bir çiçek, Papatya kokulu umutlara sýrtýmý dayýyorum, Güzel hayallerimin gölgesinde…
Ovalar tepelere göller okyanuslara dönüþüyor önümde, Güneþ tersten doðuyor ay kendini saklýyor. Çiçekler dikenlerini batýrýyor elime Gökyüzündeki o parlak yýldýzlarý bulutlar Kaplamýþ göstermiyor çoban yýldýzýný
Olsun varsýn, kanamasý gerekiyorsa kanasýn ellerim, Kabullenmek, umutla ileri gitmektir. Yinede mis gibi kokular hissetmeye devam edeceðim, Söz verdim kendime, yýllar önce, Karanlýk içinde bile aydýnlýðý yakalamaya. Nurhayat Aydemir-2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
N.hayat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.