İstasyon Üsküdar
Üsküdar’dayým bir seher vakti
Çengelköy’de ihtiyar bir çýnarýn dalýna oturdum
Hayat misali sallanýyorum bir ileri iki geri
Güneþin yükseliþini izlerken
Ardýþýk sýrayla önüme dizildi,
Oynadýðým Yeþilçam filminin kareleri
Tanýdýk damlalar dökülürken dizlerime
Çaresizce yumdum gözlerimi
Sararan yapraklarla sildim kirpiklerimi
Ruhumun kasvet kilidini açar umuduyla
Derin derin soludum Anadolu yakasýný
Saatler sonra çocuksu bir gülümsemeyle araladým bakýþlarýmý
Silinmiþti tüm puslu görüntüler
Mutsuzluk, piþmanlýk, korku, keder…
Parmaðýma konan serçenin kanadýnda
Pamuklara sarýnmýþ gökyüzüne yükseldiler
Ufkumda Kýz Kulesi
Karþýmda Boðaziçi
Hafýzama nakþediyorum bu büyüleyici silüeti
Dalgýn dalgýn denizi izlerken
Yanýma sarý bir kedi geldi
Nazikçe okþadým tüylerini
Biraz tutuk hayli durgun döktüm ona içimdekileri
Olmazlarý oldurmaya çalýþmak garip geldi
Hayal etmek, sabretmek, beklemek, kavuþmak…
Hiçbir fiil cümle kuramýyordu
Olmayýnca öznesi!
Salacak’ta gezmek baþkadýr derler
Ýhtiyar çýnara veda edip baþladým yürümeye
Hýrçýn dalgalar vururken sahile
Lodos daðýtýyordu saçlarýmý
Elimde elma þekeri
Dilimde Sezen’den bir þarký
“Aþktan ne haber?”
Gün kararýrken esaslý korkular gökyüzünden indi
Her þeyden vazgeçmeyi düþünürken
Uzaklardan esen rüzgar tuttu ellerimi
Bir anda zaman tünelinde buldum kendimi
Kulaðýmda o naif musiki
“Kýskanýrým seni ben
Kýskanýrým kalbimden...”
Ne dersin sonsuzluk istasyonunda inelim mi?
GÖKSEL ÇAKIR
18 ARALIK 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.