GİBİ
bazen kaybedersin kendini içsel yolculuklarýnda
Bazen baþýný koyacak bir yer bulamazsýnda
ve hep gelir gelir ayný yere toslarsýn
kimsenin bilmediði, içindeki o hep ayný yere.
kabullenmediðin yok saydýðýn. hep o ayný yerdir
bazen küfürler yaðdýrýrsýn da, sana çare deðildir,
bana hiç olmadýðý kadar...
ya kendinsindir yada kendin gibi bildiðin bir yerdir.
sanki az önce orda uyanmýþsýndýr, hala yüzünde izi kalmýþtýr ya...
hep o izi taþýmak ne büyük bir heyecandýr..!
o izden tanýrým ya ben kendimi, o giderse bilirim sen de gideceksin der gibi
o giderse bilirim ben de kaybedeceðim kendimi çýkmaz sokaklarda.
kendimi kaybetmekten hiç korkmadým ki, yeniden nasýl bulurum ben seni ...
izleri taþýmak yük deðil, olmadý ki hiç.
belki bir gün diyorum, belki bir gün!
kimbilir seni kaybettiðim o kapýlarýn ardýnda
bulacaðým ikimizi.
en suskun anlarýmda biriktirdim izleri, en yorgun zamanlarýmýzdan kalma
fýsýltýlarda aranan yollar gibiydik.
kapýmýn ziline
bir el ha uzandý ha uzanacak !
Ýþte hep bu mesafedeyim ben sana,
hep bu yürek çarpýntýsýnda
sen söyleme sakýn
bozulmasýn bu büyüler.
bir rüyanýn karesinde buluþuyoruz belki de çoðu zaman
bu beklemelerime þükrediyorum da
ya olmasaydý bu beklemeler diyorum , ya olmasaydý...!
biz olamayacaktýk, ama bak, bak iþte..!
þimdi birbirimize sürgünler gibi sürülüyoruz.
hep ayný sürgünlerde, birleþiyoruz!
NurþenYýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.