Nicedir gördüðüm, varlýðýnýn sessizliðine alýþtýðým, herkesin ona idiot de la famille olarak alýþtýðý adam geçen gün kýzmýþtý. Kaldýrýmýn ortasýnda durmuþ, gelene geçene sesleniyordu, ünlemle: ’Mecbursunuz! ’. O tek sözcük, sonsuz bir ivmeye ayarlanmýþ bir topaç gibi beynimin içinde dönüyor günlerdir. Yenilmez kara kamu yasasý bu: ’Mecbursunuz! ’ Ýki ucu sivri bir býçak aslýnda: Ya kabullenmeye yükümlüyüz, ya direnmeye.
Korunmaya mecburum; komþum ilk kez haklý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Enis Batur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.