Trabzon: Yýllardýr içime gömdüðüm kaçak sevdaya hem büyütüp hem korkarak yataklýk eden nefti düþ: Sindiðin taþa bakýyorum da inanýlmaz, ürpertici bir duyarlýða açýlýyor kurumlu dünyam.
Hep yola çýksam, ara konakçýlar gibi biriktikçe düþsem kayýttan dilimdeki yýlgi aðusunu, sisli bir tren uzadýkça uzasa iki tepe arasý piyano çalsa Alfred Brendel, bir bükülüp bir kýrýlmasam.
Birlikte boðulurum içimdeki keþiþle, atsam ayaðýmdaki demiri erinçle: Ben ki karþilarim kendimi indiðim her tekneden, silinir mi durur mu adresin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Enis Batur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.