SENSİZ YAŞAM
SENSÝZ YAÞAM
Ýstesem de göremem, saramam artýk seni,
Gözyaþlarýmla, sarýnca sana beyaz kefeni.
Desem ki kimsesiz, yalnýz býrakma beni,
Netice, mecnun oldum, deli oldum, deli!
Birlikte, elli üç yýllýk bir ömür sürdük,
Zaman geldi, ateþ olduk, kor olduk,
Nasipmiþ ki bir ara, seyyah olduk,
Yurt içi, yurt dýþý, nice güzel yerler gördük.
Ýnsan fani imiþ, bir varmýþ, bir yokmuþ,
Yokluðun kâlbime saplanan zehirli bir okmuþ!
Teselli etmek isteyen, çýrpýnan dostlar çokmuþ.
Bu beden yalnýz kalmaktan çok, çok korkmuþ!
Öldüðün âný her gün defalarca yaþýyorum,
Duygularým, o kadar güçlü ki þaþýyorum,
Teselli arýyorum, daðlar, tepeler aþýyorum!
Yanýnda durgun suydum, þimdi sel olup taþýyorum.
Sana aþýk olup, pek çok sevince,
Sana özlem duyarým, dýþardan eve girince,
Hele bir de giysilerin, resimlerin görünce,
Yüreðim hepten sýzlýyor, inceden, ince!
Bence maksat, sevmekse eðer?
Acý çeksem de her türlü cefaya deðer!
Ýstersin ki sevgilin devamlý yanýnda olsun,
Ama, sevdiðin kâlbindeyse, bence ne fark eder?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.