Bir Adamm...

sessiz bir karanlýktý bakýþlarýn
gündüzlerimi, derin bir kuyuya çevirdi sözlerin
yaralý bir kuþ gibi, çýrpýna durdum karþýnda
ne yapsam,sitem dolu sözlerinden,kaçýramadým kendimi
sukuta erdi dizelerim, esporaz deresinden sel oldu geldi


gözlerine sonkez bakmak istedim
sözlerin doðan güneþi batýrdý yerin dibine
bir pireye yorgan yakmak varmý söle
aðýr bir hastalýk oldun kaldýn kalbime
ikinci kez doðma þansým olsaydý
yine seni sever yine senin gözlerinde ölmek isterdim


saat 05,30’u gösteriyor
gözlerimi inan kýrpmadým hala
deprem olmus gibi, toz bulut dýþarýsý
odamda cam kýrýklarý ve sessizlik hakim
pencere kenarýna oturmuþ, hala gidiþini izliyorum
gözümün önünden belkide yüzlerce kez gittin
ama ben senden hala gidemedim
sen giderken benide götürdün sevgili




doðmadan ölmek var mý
yada sevmeden aþýk olmak
dün geçmeden yarýnlar olur mu
gece olmadan gündüz
gündüzsüz de gece olur mu
toprak olmadan,ekin olur mu
yaðmur olmadan ekin büyür mü
büyümez hepsi bir birine muhtaç
toprak suya, bende sana muhtacým



güneþi senin için doðdurdum bugün
akþam batýþýný seyredelim diye
denizde mehtabý, senin için yarattým
göðsüne yaslanýp izliyeyim diye
kendimi sana baðladým, hiç kopmayým diye
gözlerine daldým, hiç çýkmýyayým diye
özleminle yandým, su gelmeden kül olayým diye


bir adam var köþede yatýyor
hava soðuk, uyku bile çekilmiyor
sen gülerken O orda aþkýnla ölüyor
sen gittin gideli bu hayat çekilmiyor
üstü yýrtýk montla örtülmüþ
kalbi hasretinle kör olmuþ
sen gittin gideli sevgilim
bu hayat bana hiç sabah olmuyor

Sosyal Medyada Paylaşın: