GÜL KOKUYORSUN
gül kokuyorsun bir de
amansýz, acýmasýz kokuyorsun
gittikçe daha keskin kokuyorsun, daha yoðun
dayanýlmaz birþey oluyorsun, biliyorsun
hýrçýn hýrçýn, pembe pembe
öfkeli öfkeli gül
gül kokuyorsun nefes nefese.
gül kokuyorsun, amansýz kokuyorsun
ve acý ve yiðit ve nasýl gerekiyorsa öyle
sen koktukca düþümde görüyorum onu
düþümde, yani her yerde
yüzü sararmýþ, titriyor dudaklarý
þakaklarý ter içinde
tam alnýnýn altýnda masmavi iki ateþ
iki su
iki deniz bazan
bazan iki damla yaz yaðmuru
mermerini emerek daðlarýnýn
þiirler söylüyor gene
ölümünden bu yana yazdýðý þiirler
kýzaraktan birtakým þiirlere
büyük sular büyük gemileri sever çünkü
ve odur ki büyüklük
þiir insanýn içinden dopdolu bir hayat gibi geçerse
o zaman ölünce de þiirler yazar insan
ölünce de yazdýklarýný okutur elbet
ve senin böyle amansýz gül koktuðun gibi
yaþamanýn herbir yerinde.
gül kokuyorsun, amansýz kokuyorsun
bu koku dunyayý tutacak nerdeyse
gül, gül! diye baðýracak çocuklar bütün
herkes, hep bir aðýzdan: gül!
ve herþeyin üstüne bir gül iþlenecek
saçlarýn, alýnlarýn,göðüslerin üstüne
yüreklerin üstüne
bembeyaz kemiklerin
mezarsýz ölülerin üstüne
kurumuþ gözyaþlarýnýn
titreyen kirpiklerin üstüne
kenetlenmiþ çenelerin
aðarmýþ dudaklarýn
unutulmus çýðlýklarýn üstüne
kederlerin, yaslarýn, sevinçlerin
ve herþeyin üstüne bir gül iþlenecek.
bir rüzgar, bir fýrtýna gibi esecek gül
yýllarca esecek belki
ve ansýzýn dünyamýzý göreceðiz bir sabah
göreceðiz ki
biz dunyamýzý gerçekten görmemiþiz daha
geceyi, gündüzü, yýldýzlarý
görmemiþiz hiç
tanýþmaya komamýþlar bizi güzelim dünyamýzla.
öyleyse dostlar býrakýn bu yalnýzlýklarý
bu umutsuzluklari býrakýn kardeþler
göreceksiniz nasýl
güller güller güller dolusu
nasýl gül kokacaðýz birlikte
amansýz, acýmasiz kokacaðýz
dayanýlmaz kokacaðýz nefes nefese.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.