KUZGUN

Bir zamanlar kasvetli bir geceyarýsý, unutulmuþ eski bilgilerin
Tuhaf ve antika ciltleri üzerine düþünüyordum,
Yorgun ve sýkýntýlý-
Uyumak üzereydim, neredeyse baþým düþüyordu ki,
Bir týkýrtý geldi birden, sanki kibarca
Oda kapýmý çalan-çalan birisi gibi.
’Odamýn kapýsýný týklatan’ diye söylendim ’bir konuk-
Baþka bir þey deðil, yalnýzca bu.’
Ah, iyice anýmsýyorum ki o hazin Aralýktý;
Ve zemine vuruyordu sönen her bir közün yansýsý.
Sabahý istiyordum þevkle; -Boþ yere
Aramýþtým
Ödünç bir avuntuyu kederden-
Yitik Lenore’un kederinden-
O eþsiz ve pýrýl pýrýl kýzýn, meleklerin Lenore
Diye andýðý-
Buralarda, anýlmayacak artýk adý.

Ve mor perdelerin belirsiz, hüzünlü, ipeksi
Hýþýrtýsý
Önceden hiç duyulmamýþ tuhaf kokularla dolduruyor-
Tir tir titretiyordu beni:
Öyle ki: çarpýntýmý bastýrmak için tekrarladým.
’Oda kapýmdan girme izni isteyen bir konuk
bu-
Oda kapýmdan girme izni isteyen
Geç bir konuk:
Baþka bir þey deðil, budur bu.’
O sýra cesaretimi toplayýp: daha fazla
Oyalanmadan,
’Sir’ dedim, ’ya da Madam, affýnýzý dilerim
Ama
Gerçek þu ki dalýyordum ve siz öylesine yumuþak
Bir týkýrtýyla geldiniz,
Ve öylesine hafifçe týklattýnýz-týklattýnýz
Oda kapýmý ki,
Duyduðumdan pek emin deðilim sizi’-diyerek kapýyý
Açtým burda; -
Karanlýktan baþka bir þey yoktu orda.

Orda durdum, korku ve merakla karanlýðýn içine
Baktým uzun süre,
Kuþkuyla, kurarak hiçbir ölümlünün cüret edemediði
Hayalleri;
Ama sükunet bozulmadý ve sessizlik bir ipucu
Vermedi,
Ve fýsýltýyla söylenen tek sözdü orda
’Lenore? ’
Buydu fýsýldadýðým, mýrýltýlý bir yankýyla geri gelen
O söz ’lenore’
Baþka bir þey deðil, yalnýzca bu.

Odama dönerken alev alev yanarak
Ruhum
Ayný týkýrtýyý iþittim yine ilkinden biraz daha
Kuvvetlice.
’Kesinlikle’ dedim, ’kesinlikle bir þey var penceremin
Kafesinde;
Öyleyse neymiþ bakalým ve bu esrarý
Çözelim; -
Rüzgardýr, baþka bir þey deðil bu.’

Açýverince kepengi, eski devirden kalma
Azametli bir kuzgun
Kanat çýrpýp sallanarak adým attý
Ýçeriye;
Ne bir selam verdi ne bir an durdu ya da
Oturdu;
Ama bir Lady’nin ya da Lord’un edasýyla
Tünedi kapýmýn üstüne-
Oda kapýmýn üstünde bir Pallas büstüne kondu-
Konup oturdu hepsi bu.

Derken ciddi ve haþin suratýyla bu abanoz kuþ,
Kaderimi gülümsemeye dönüþtürdü,
’Sorgucun kýrkýlmýþsa da hiç kuþkusuz’ dedim
Korkak deðilsin sen,
Gecenin kýyýsýndan gelen
Suratsýz ve yaþlý kuzgun-
Gecenin Plutonian kýyýsýndaki saygý deðer adýn nedir,
Söyle bana.’
Kuzgun dedi ki ’birdahaasla.’

Çok þaþýrmýþtým bu çirkin kuþun konuþtuðunu duyup
Böylesine açýkça,
Pek alakalý olmasa-yanýtý pek anlamlý olmasa da;
Çünkü kabul etmeliyiz ki yaþayan kimse henüz
Mazhar olmadý oda kapýsýnýn üstünde bir
Kuþ-
Kuþ ya da hayvan görmeye oda kapýsýnýn üstündeki
Büstte,
Bir isimle ’birdahaasla’ diye.

Ama kuzgun, sessiz büstün üstünde tek baþýna
Yalnýzca bu sözü söyledi, sanki bu bir tek sözle
Ýçini dökmüþ gibi.
Sonra baþka birþey söylemedi- ne de bir tüyünü
Oynattý-
Ben mýrýldanana dek, ’önceden uçtu diðer
Dostlarý-
Sabahleyin beni terk edecek, umutlarýmýn
Önceden uçup gittiði gibi.’
O zaman
Sosyal Medyada Paylaşın: