MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KUTLU ROĞUM DEVAMI
ALİ GÖZÜTOK

KUTLU ROĞUM DEVAMI



GEBELÝK BELÝRTÝLERÝ ve
BÜYÜK BEKLEYÝÞ’Ý
Gelin ÂMÝNE HATUNDAN dinleyelim.

Âmine Hatun:
---Hamileliðim süresince,
Bir aðýrlýk görmedim.
Bir sýkýntý çekmedim!
Karnýmdan daima güzel bir koku geldi!

Geceleri zikir ve tesbih,
Sesleri duyardým!
Gebeliðimin yedinci ayýndaydý,
Bir rüya gördüm.
Rüyamda esrarlý bir kiþi gelip yanýma,
Dedi ki!
“--Ey Âmine! sen öyle birine hamilesin ki!.
O, Âlemlerin nurlu kiþisi!
O doðunca Ona, Muhammed adýný ver!
O, Son peygamber,Muhammed Mustafa!..
Rüyaný kimselere söyleme!..”

Günlerden bir gün, Abdülmuttalip,Kâbe’ye gitmiþti.
Evde benden baþka kimse yoktu.
Kulaðýmda müthiþ bir çýnlama,
Anlaþýlmaz bir seda, bir avaz vardý!
Korktum, korkudan kala kaldým bir anda,
Ak bir kuþ belirdi, hemen yaný baþýmda!
Gelip arkamý sýðadý.
O anda, korkularým kayboldu!
Bana bir tas içinde, þerbet sunuldu.
Alýp içtiðim anda, kalbim nurla doldu.
Tam bir sürur ve ferah doðdu.

Çokça hatunlar belirdi o anda,
Halka olup oturdular yanýmda,
Þaþýrdým!
Acep kim ki bunlar diye,
Ýçimden geçirirken?
Onlardan biri,
-Ben Adem’in karýsý Havva’yým!
Bir diðeri,
--Ben Ýbrahim’in karýsý Sâre’yim!
Bir baþkasý,
--Ben Firavunun karýsý Asiye’yim!
Diðer biri,
--Ben Ýmran’ýn kýzý Meryem’im!
Ben, Ýsa’nýn anasýyým!
Ötekiler de, Cennet Hurileri!
Teþrif edecek olan Muhammed’i,
Mükerrem Nebiyi,
Tazim ve yüceltmek için buradayýz! Diyordu!...
Her geçen zamanda, yeni sesler duyar oldum.
Tam bu sýrada gökten, bir perde çekildi önüme!...
Bu perde, doðacak çocuðu, Cinlerden saklamak içindi!
Yeþil kuþlar uçuþmaya baþladý.
Burunlarý yeþil zümrüt,
Kanatlarý yakuttu.
Göðsüme kadar yaklaþtýlar,
Öper gibi yaptýlar.
Çevremde dönmeye baþladýlar!..
Yüce Hak, perdeyi gözümden kaldýrdý.
Bütün âlemi bana açtý.
Doðuyu ve batýyý gördüm.
Gördüm ki;
Bana üç sancak getirdiler.
Onlarýn birini doðuya,
Birini batýya,Birini de Kâbe’nin üzerine diktiler!
Semada bazý adamlar gördüm.
Ellerinde cevâhir leðen,
Ýbrik ve altýn tas tutuyorlardý.
Yine gördüm ki!
O, Mükerrem çocuk,
Allah’ýn sevgilisi, Kâinat’ýn efendisi,
Zahmet vermeden, meþakkat çektirmeden,
Âlemlere rahmet olarak dünyaya geldi.

Sene beþ yüz yetmiþ bir, Nisanýn yirmisi,
Gece sabaha karþý, doðdu ol nur tanesi.
Âlemler nurla doldu, hem de onun hanesi!...

Bakýp gördüm ki;
Sünnet olmuþ!
Göbeði kesilmiþ!
Beyaz bir ipekliye sarýlmýþ!
Baþýný yere koymuþ, secdeye varmýþ!
…Þahadet parmaðý göðe doðru uzanmýþ,
…..Bembeyaz bir bulut içinde çocuk kayboldu!...
……O anda bir ses yükseldi!
……. O ses, doðuya ve batýya, dolaþtýrýn o çocuðu!
…………Gezdirin deryalarý!...
…………….Gezdirin ki!
…………………….Bilsinler, anýsýnlar onu,
……………Ýsmiyle cismiyle diyordu!...
Bir melek,
Eðildi O’nun kulaðýna!
Müjdeler olsun,
Ya Muhammed diyordu!
Müjdeler sana!..
Hiçbir peygamber kalmadý ki;
……………………Onun ilmi,
……………..….Sana verilmemiþ olsun!
………………Sen ilimde en üstün,
..………..Kalpte en yiðitisin!
…… Ýþte bu gördüðüm rüya sonunda gerçek oldu diyordu gerçek oldu diyordu Âmine Hatun…….

Safiye, Abdülmuttalib’e þöyle dedi:
--Muhammed doðduðu gece, ben yanýndaydým.
Doðum anýnda bir nur’un, zuhur ettiðini gördüm.
O gece altý alâmet belirdi.
Birincisi,
Doðduðu gece secde etti!
Ýkincisi,
Anlaþýlýr bir dille, “þahadet ederim ki, Allah’tan baþka ilâh yoktur.”Dedi.
Üçüncüsü,
Büyük bir nur oldu.
Dördüncüsü,
Onu yýkamak istediðimde,
Ey Safiye!
“Biz onu yýkadýk pak ettik” Diyordu.
Beþincisi,
Sünnet olmuþ ve göbeði kesilmiþ gördüm.
Altýncýsý,
O’nu bir þeye sarmak istedim.
Sýrtýnda bir mühür gördüm.
Üzerinde, þahadet yazýlý idi.

“Asýrlar öncesinden bir seda duydum,
Ümmetim diyordu nurlar içinde.
Uzandý ellerim kundaða koydum,
Yanýyordu ellerim, korlar içinde.

Amine ne mutlu anne olmuþtu,
Alnýndaki nuru O’na vermiþti,
Asiye, Meryem O’nu övmüþtü
Sarýlmýþtý acýlar, sýrlar içinde.

Amine bakýnca gözü kamaþtý,
O ne güzel yüz, ne güzel kaþtý,
Duygular Onunla daðlarý aþtý,
Çiçekler güle durdu kýrlar içinde.”

Zeynep Ayla Sütçü

ÝBRAHÝM’ÝN DUASI,
ÝSA’NIN MUÞTUSU.

Ýsa’nýn muþtusu dünyayý aydýnlatmýþtý.
Kur’anýn ifadesiyle:
Ýbrahim þöyle dua etmiþti;

“ Rabbimiz! Onlara kendi içlerinden,
Senin ayetlerini kendilerine okuyacak,
Onlara kitap ve hikmeti öðretecek,
Onlarý her kötülükten arýtan,
Bir peygamber gönder.
Doðrusu güçlü ve hakim olan sensin “(Bakara 129)

“Nitekim biz size,
Âyetlerimizi okuyacak,
Sizi her kötülükten arýtacak,
Size kitabý ve hikmeti öðretecek,
Bilmediðinizi bildirecek,
Aranýzdan bir Peygamber gönderdik.!”(Bakara 151)

Ýsa’nýn müjdesinde ise;

Ahmet ismi þerifi, þöyle zikredilmektedir.
Kur’anda;
“Hatýrla ki,Meryem oðlu Ýsa;
Ey Ýsrail oðullarý!
Ben size,
Allah’ýn elçisiyim,
Benden önce gelen,
Tevrat’ý doðrulayýcý ve
Benden sonra gelecek Ahmet adýnda,
Bir Peygamberi de,
Müjdeleyici olarak geldim demiþti.
Fakat O, kendilerine açýk deliller,
Müjdeli haberi getirince,
‘Bu aþikâr bir büyüdür’ dediler.”(Saf 6)

Süleyman Çelebi,
Doðum olayýný þöyle anlatýyor:

Amine Hatun Muhammed anesi,
Ol sedeften doðdu ol nur tanesi.

Çünkü Abdullah’tan oldu hamile,
Vakt eriþti nefte-ü eyyam ile.

Hem Muhammed gelmesi oldu yakýn,
Çok alâmetler belirdi gelmeden.

Ol Rebiyyül evvel ayýn nicesi,
On ikinci gice isneyn gicesi.

Ol gice kim doðdu ol hayr-ül beþer,
Annesi onda neler gördü neler.
Dedi gördüm ol habibin annesi,
Bir acep nûr ol güneþ pervanesi.

Berk urup çýktý evimden nâgehan,
Göklere denk nûr ile doldu cihan.

Allah resulü,
Sürpriz olarak ortaya çýkmýþ birisi deðildir.
O daha gelmeden,
Asýrlar öncesinden,
Haber verilen,
Gelmesi bütün cihan tarafýndan beklenen,
Bir Nebi, bir Nûr dur.
DEVAM EDECEK
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.