Bir þiir havasý dolanýyor üstümde Mýsralar iniyor göklerden Kar tanelerince Yüreðime Bazen diyorsun ya Sustun Daldýn diye Yoðunlaþýyorum Yoðunluðumda susuyorum Bir an, Bizim yaramaz çocuk Giriyor kanýma Suskunluðuma göz kýrpýyor Yetiyor canýma
Bir baþlarsa konuþmaya Sustur susturabilirsen artýk Durdurabilirsen Ayaklarýný yere vurarak Çýðlýk çýðlýða býrakýyor kendini Daðýlýyorum Tutuyorum ellerinden Koyveriyorum bende Bir sesinden
Ýyi geliyor arada da olsa Yaramaz çocuðun ayak sesleri Suskunluðun çýðlýklarýndan habersiz Kendi patýrtýlarýnda Dizelerin Tellerine vurmakta Bir ezgi yükselir ki Dizelerim Halaya durmakta
Suskunluðu Kýrýk dökük halini Gizinde Bilinmezinde anlarýz Bu da sezgisel bir farklýlýk Ýþte Demesek de Suskunluðum sorgusuz Sualsiz geçer Sorgusu da kendine Suali de Sýðýnaðým olur Sadece Dillenemeyen dilime
Bazen güzel bir ezgiyi duyunca Suskunluðunu bozuyor Ýstemeden de olsa Söylemeden de olsa Beklentisizce Ýniyor perde Akýyor Her yerde Tutunamayan Bentsiz bir selde Gidiverdiðinle kalýyorsun Ne çözülüyorsun Ne de baðýnda Bir düðümsün Anlamayanlarýn sýðýnaðýnda Kalýyorsun Sende
Bir gönüle girince Suskunluðun dile Gönlün gönüle Geliyor Bir ses ki koyveriyor Ne kendine Ne de gönüle Yetiyor Gönül coþunca anlaþýlmak ister Gönül yandýkça Alevi körüklemek ister Gönül açtýkça Gönlüne bülbül ister
Nerdesin bizim yaramaz Suskunlaþýyorum gene Ayaklarýný yere vurarak Gel Daðýt beni…. Sündüs ARSLAN AKÇA
Sosyal Medyada Paylaşın:
fıratınkızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.