Bozkırda Kalan Sancı
O çocuklar birer birer gittiler...
Soylu sevda türküleri dudaklarýnda,
Saclarýnda kurt nefesi rüzgârlar,
O çocuklar birer birer gittiler...
Bir tamu karanlýðý keleplenirken bozkýra
Kehkeþenlardan yýildýz gibi indiler.
Tutuþturdular yeniden küllenmiþ ocaklarý,
Bacalardan duman duman tüttüler...
Bir ögünç hil’ati gibi giydiler güzelliði
Ufuklara oturup dolunayý sevdiler.
Uzun,siyah kirpiklerinde seyyareler yanardý,
Að buluttan atlarla ta Sidre’ye yettiler...
Onlar,Oðuz mayasý gök ýþýðýn erleri,
Onlar,ülkü çaðýnýn bahadýr melekleri...
Mor daðlarýn göðsünde kaldý pençe izleri,
Haceru’l esved gözlerini gönlümüze resmettiler...
Eyvah biz kaldýk Efsele safilinde!
Ahsen-i takvim üzre,onlar geçip gittiler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.