Efendim

kýrýlgan bir kalbi vardýr
tekerlekli sandalyesi olanýn
kuvvetli pazýlarý
ve amansýz bir aþký

bir aklým bir kalemim
gözlerim vardýr benim

yýkýlmýþtýr gönül barký
kelepçeler takýlmýþtýr
ne eli var ne de kolu
dönmez insanýmýn çarký

mürekkepler kanýdýr
kazýr þair derisini

uzun aþklar yaþayacak
kanatlanacak keklikleri
çoðalacak gökyüzleri
sandalyede yürüyenin

benim uçurtmam ki
nasýl uçuracak beni

gün yüzleri gün yüzleri
kovarken geceleri
doðan günün aydýnlýðý
çehresinde o cevherin

akýyor ya sandalyeli
ýrmaklara doðru öyle

bulanmadan çamurlara
kurtuluþa diriliþe
iklimlerin iklimine
varacaðýz diyenlere

þair sunacak ruhunu
sunacaðým ben de

ah efendim ah efendim
çömeleyim de önüme
özgürlüðe açan çiçek
açsýn bizim kalbimizde

deyip vardým efendime
eþsizlikler güzeline

baþladý sonra tamirat
en baþýndan hayatýn
sarsýlýp kalkýp yerinden
durdu besmele ile yine

þair dedim dedi he
efsaneden bir silkiniþ

sarýldýndý efendim
kucaklaþtýn bin birlerle
zincir zincir
geçen iþi

çýnlattýydý þarkýmýzý
özgürlükler þairiyim
çaðlayanlar þairi

dile gelecek sandalyem
yüklenecek yokuþu da
bir çýrpýda aþýp seti
girecek ta içimize

kalbim kalbim sendeyim ben
duru limaným ben

tekerleklerin dönüþü
týp týp ediþin senin
çetin üþümelerin
bir kuytuda yitmek için

þair gelecek buraya
aþka sözler mi biçecek

evet diyor aynen diyor
sandalyeyi yürütüyor
pazýlarý güçlü olan
bileniyor savaþýna

savaþ dedin efendim sen
yengi dedin efendim sen

savaþ dedin yengi dedin efendim
Sosyal Medyada Paylaşın: